در این زمان این نورولوژیستها فعالیت نورونهای میمونها را در دو فضای مغزی شامل کورتکس جلوپیشانی (ناحیه هماهنگ کردن افکار و عملکردها) و گره های عصبی پایه (کنترل کننده حرکات) بررسی کردند.
نورولوژیستهای موسسه تکنولوژی ماساچوست که نتایج یافته های خود را در مجله
علمی نورون منتشر کرده اند در این خصوص اظهار داشتند: "ما رفتار میمونها
را مورد مطالعه قرار دادیم و مشاهده کردیم زمانی که حیوان به آزمایشاتی که
برای آن تجویز شده است پاسخ صحیح می دهد در مغزش یک پیام شنیده می شود که
می گوید: این کار را درست انجام دادی. در حقیقت پس از یک پاسخ مثبت،
نورونها اطلاعات مربوطه را به روشی موثرتر و ماندگارتر ذخیره می کنند."
این دانشمندان برای گروهی از میمونها نوعی آزمایش بازیهای رایانه ای را
تجویز کردند. در این آزمایش اگر یک شکل روی صفحه نمایشگر رایانه ظاهر می
شد (تصویر یک مرد با پیپ) این حیوانات باید به سمت چپ می چرخیدند و اگر یک
تصویر دیگر (یک چراغ راهنما) ظاهر می شد باید به طرف راست خم می شدند.
تنها روش برای یادگیری جهت درست، امتحان و تکرار امتحان از طریق یکسری
موفقیتها و اشتباهات بود.
در این زمان این نورولوژیستها فعالیت نورونهای میمونها را در دو فضای مغزی
شامل کورتکس جلوپیشانی (ناحیه هماهنگ کردن افکار و عملکردها) و گره های
عصبی پایه (کنترل کننده حرکات) بررسی کردند.
زمانی که میمونها به جهت اشتباه خم می شدند هیچ جایزه ای دریافت نمی کردند
و در این زمان فعالیتهای نورونهای این مناطق مغزی تنها کمتر از یک ثانیه
طول می کشید و تکرار این اشتباهات نیز موفقیت تلاشهای بعدی آنها را بهبود
نمی بخشید. این در حالی بود که پاسخهای صحیح که همراه با دریافت جایزه
بودند موجب می شدند که فعالیت سلولهای مغزی مدت زمان طولانی تری (در حدود
5 ثانیه) به طول انجامند. این مدت زمان برای رسیدن به سوال بعدی کافی بود.